සුදු අක්කා – 4

තව දවස් දෙක තුනක් ගත වුණා. සිකුරාදා මට පන්ති තිබුණෙත් නැහැ. සෙනසුරාදා ඉරිදාටත් රෑ වෙනකල් පන්ති නැහැ. ඒ නිසා මම හිතුවෙ සුදු අක්කට අජිත්ගෙන් කරදරයක් නැතිව ඉන්න පුළුවන් වෙන්න ඇති කියලා. ඒත් මට සැකයි. සුදු අක්කගෙ හැසිරීම අමුතුයි. සමන්ත අයියා කෝල් කලත් වැඩි වෙලා කතා කරන්නෙ නැහැ. අක්කගෙ ෆෝන් එකට නිතර කෝලුයි එස් එම් එසුයි එනවා.

අක්කගෙ ජීවිතේ අමුතු ජවයක් ඇවිත් වගේ. කඩිසරව දුවලා පැනලා වැඩ කරනවා. ඇඳුම් පැළඳුම් වුණත් කලින් වගේ මුලු ඇඟම වැහෙන්න අඳින එක අඩු කරලා. ලොකු වෙනසක්.

මම සෑහෙන්න උත්සාහ කළා අජිත් තාම සුදු අක්කට කරදර කරනවද කියලා හොයන්න. ඒත් මට කිසිම හෝඩුවාවක් ලැබුණෙ නැහැ. අජිත් මා එක්ක කතා කරන්න ආවෙත් නැහැ. මම දවසක් දැක්කා අක්කා පොල් ගාලා වැට ලඟට ගිහින් ඒක අජිත්ට දෙනවා. ඊලඟ දවසේ මම දැක්කෙ කෑම පිඟන් දෙකක් තව පිඟන් දෙකකින් වහලා එක උඩ එක තියන් ගිහින් වැට ලඟදි අජිත්ගෙ අතට දෙනවා. එදා ඉඳන් අජිත් පොල් ගාන්න ආවෙ නැහැ. ඒ වෙනුවට අක්කා රෑ කෑම උයලම ගිහින් දෙනවා.

බැරිම තැන මම ආයිත් හවසක ගියා අජිත් එක්ක කතා කරන්න.

“මොකද පහු ගිය ටිකේ මේ පැත්තෙ නාවෙ? “

පොර ඇහුවා.

“ඉස්කෝලෙ වැඩ තිබුණා. අජිත් අයියා මොකද අපේ පැත්තෙ නාවෙ? “

මම නොදන්න විදිහට ඇහුවා.

“දැන් අපි පොල් ගගා උය උයා දුක් විඳින්න ඕන නැහැ. මම වැඩට කෙනෙක් ගත්තා”

අජිත් කින්ඩියට හිනා වෙවී කිව්වා.

“කවුද?”

“ලස්සන සෙක්සි ටීචර් කෙනෙක්ව”

“මොනවා! තමුසෙ අපේ අක්කවද උයන්න ගත්තෙ?”

“මල්ලී… උයන්න විතරක් නෙවෙයි. දැන් මට උඹලගෙ අක්කව රූකඩයක් වගේ නටවන්න පුලුවන්. “

අජිත් මගෙ මූණට ලං වෙලා තර්ජනයක් කරන විදිහට කිවුවා.

“මොනවා? ඇයි මාව බ්ලැක් මේල් කළා වගේ අංජු අක්කවත් බ්ලැක් මේල් කළාද?”

“ඒකෙන් වැඩක් නැහැනේ. වැඩේ වෙනවනේ. “

මම හිතුවා හරි. මූ එදා අක්කා එක්ක හුකන සීන් එක වීඩියෝ කරලා අක්කව බ්ලැක් මේල් කරලා වගේ. ඒත් අක්කා මූණෙන් කිසිම ප්රශ්නයක් පෙන්නුවෙ නැහැ. පවු ඉවසගෙන බයෙන් ඉන්නවා ඇති.

“මල්ලි මට උදවු කරපු හින්දා මම මල්ලිටත් පොඩි සංග්රහයක් කරන්නම්. ඔයත් ආසයිනෙ අංජු අක්කගෙ ඇඟපත ටිකක් බලා ගන්න. මම ඕන්නම් අංජු මිස්ව ජංගි නැතිව ඉස්කෝලෙ යවල පෙන්නන්නද?”

“මොනවා?”

“ඕ යර්ස්. උඹලගෙ අක්කා මං කියන ඕන දෙයක් කරනවා. එයා අවුරුදු ගානක් ප්රයෝජනයට ගත්ත නැති පරණ කාර් එකක් වගේ තමයි. ටියුන් කරලා තෙල් දාලා ගත්තම අලුත් බඩු පරාදයි. හොඳට දුවනවා.”

“ජංගි නැතිව ඉස්කෝලෙ යවනවා කිවුවෙ?”

“සඳුදට ගෑනි ලෑස්ති වෙලා ඉස්කෝලෙ යන්න පිටත් වෙන්න කලින් මම ජංගිය ගලවගෙන යටට හුලං වැදි වැදි ඉස්කෝලෙ යවන්නම්. තට්ටං දෙක නටන හැටි පාරෙ යන අයට බලා ගන්න පුළුවන් වෙයි.”

ඒකට මම විරුද්ධ වෙන්න හැදුවත්, මගේ යටි හිතට ඒක දැකගන්න මාර ආසාවක් ඇති වුණා. එතකොට ගොඩක් දවස් වලට වගේ බස් එකේදි ජැක් එකක් වැදුණොත් ජැක් කාරයට වුණත් සීන් එක තේරෙයි. අපි කොලඹ බස් එකෙන් බැහැලා තව පොඩි බස් එකක් ටික දුරක් එන්න ඕනෙ. ඒ බස් එන්නෙ සෙනග පිරිලා. අංජු අක්කගෙ පස්ස නෙරලා තියෙන නිසා බස් එකේ අයිනෙන් හිටගත්තම මැද පේලියෙන යන අයගෙ ඇඟේ අක්කගෙ තට්ටං ඇතිල්ලෙනවා. ඉස්සරහ තව ඉඩ නැත්නම් ඉතින් කොහොමත් අක්කගෙ පිටි පස්සෙ ඉන්න කෙනා අක්කගෙ පුකට තද වෙනවම තමයි. ඉස්සරහ ඉඩ නැති වෙලාවට අක්කා මුකුත් කියන්නෙ නැතිව ඉවසගෙන යනවා. ඒත් ඉස්සරයට යන්න ඉඩ තියෙද්දිත් ඉන්නවනම් අක්කා හැරිලා ඔරවනවා. ඒ නිසා සෙනඟ පිරිච්ච වෙලාවට අක්කට ජැක් එකක වදින එක අනිවාර්ය තමයි. අක්කා එන වෙලාවට ඒකටම සෙට් වෙච්ච සෙට් එකක් මේ බස් වල ඉන්නවා. අංජු අක්කගෙ ඇඟේ සරාගී හැඩය නිසා ගොඩක් අය එයාව දන්නවා. කොන්දොස්තරලා පවා අක්කගෙ පස්ස ගැන කියවනවා. මොකද අක්කා හිටගත්තම එතනින් ඉස්සරහට යන්න අමාරු නිසා.

මම මේවා කල්පනා කර කර ඉන්න අතර

“ඔන්න එහෙනම් සඳුදා උදේ මල්ලි ඉස්කෝලෙ යන්න පිටත් වෙලා රවුමෙන් අපේ වාඩියට එන්නකෝ. මම මල්ලිට පොඩි ආතල් එකක් අරන් දෙන්න.”

මට ඒකට බැහැ කියාගන්න බැහැ. මොකද මම ඒ වෙන්න යන දේට ආස කළා. මට හැමදාම ඕන වුණේ අංජු අක්කගෙ ලස්සන ඇඟ එක්ක මොනව හරි බලාගන්න. කරන්න.

මම කතා නැතිවම පිටත් වෙලා ආවා.

පහු වෙනිදා පාන්දර ඇහැරුණ වෙලාවෙ ඉඳලා මම වෙන්න යන දේ ගැන කුතුහලෙන් තමයි ගත කළේ. අක්කට පාන්දරත් එස් එම් එස් එනවා.

අක්කගෙ ස්කූල් බස් එකට කලින් අපේ බස් එක එන නිසා මම කලින් පිටත් වෙනවා. මොකද බස් එක තැනට තව බස් එකක නැගලා යන්න තියෙනවනෙ. ඒ නිසා මම ලෑස්ති වෙලා ගෙදරින් පිට වෙන විදිහට ගිහින් ආයිත් හැරිලා අජිත්ගෙ වැඩ බිමට ඇතුලු වෙලා වාඩිය ඇතුලෙ ලෑලි ඇඳ උඩ ඉඳගත්තා.

අක්කා ලෑස්ති වෙලා ඉවරයි.

“ඔන්න බලා ගනින්. හැංගිලා හිටපන්.”

කී අජිත් ෆෝන් එකෙන් අක්කගෙ ෆෝන් එකට රිං කට් එකක් එකක් දුන්නා. දීලා පාර පැත්තෙන් අපේ ගෙදර පැත්තට පිටත් වුණා. මිනිහා ඉස්සරහ දොර පැත්තට නොගිහින් කුස්සිය දොර ලඟට ගියා. අක්කා කුස්සියෙ දොරෙන් එළියට ආවා. අක්කා ලස්සන ක්රීම පාට සාරියක් ඇඳගෙන හිටියෙ. අක්කගෙ ඇඟ සාරියට ලස්සනට පේනවා. පුලුල් උකුලයි නෙරපු පස්සයි හොඳට කැපිලා පේනවා. අක්කගෙ ඉන හීනිය. තන් දෙකත් රවුමට පේනවා. ඒ වගේම අක්කගෙ සුදු බඩේ උඩ කොටස සාරියෙ ක්රීම් පාට අස්සෙන පේනකොට මාර ලස්සනයි. බඩේ දෙපැත්තෙ ලස්සන සෙක්සි රැලි දෙකක් තියෙනවා.

දෙන්න මොනවද කතා කරනවා. අක්කා ලැජ්ජාවෙන් මොනවද කියනවා.

ටික වෙලාවකින් අක්කා පාත් වෙලා තමන්ගෙ සාරිය යටින් අත් දෙක දාලා සාරියයි යට සායයි ඉස්සුවා. අක්කගෙ කකුල් දෙකෙන් බාගයක් විතර එලියෙ. ඊට පස්සෙ අක්කගෙ අත් දෙක ආයිත් පල්ලෙහාට ආවා. ඒ ආවෙ අක්කගෙ ක්රීම් පාට පෑන්ටියත් එක්ක. අක්කා ඒක ගුලි කරලා අජිත් අතට දුන්නා. ඊට පස්සෙ අක්කා ගෙට යන්න හැරුණා. අජිත් අක්කගෙ තට්ටමකට හයියෙන් පාරක් ගහලා එන්න ආවා. අක්කා තට්ටම අත ගගා ගෙට ගිහින් කුස්සියෙ දොර වහලා බෑග් එකත් අරගෙන ඉස්සරහ දොරෙන් පිටත් වෙලා ගියා.

අජිත් රවුමෙන් මා ලඟට ආවා.

“මෙන්න උඹේ අක්කගෙ ජංගිය. අද ගෑනි දවසම හුලං වැදි වැදි ඉඳියි. උඹ අද මේක සාක්කුවෙ දාගෙන තියාගෙන පරිස්සමෙන් ආයිත් හවසට මට ගෙනත් දෙන්න ඕනෙ.”

“මොකක්. කාට හරි අහු වුණොත්. මාව ඉස්කෝලෙනුත් අස් කරයි.”

“ඇයි අනිත් වුන් මල්ලිගෙ සාක්කුවට අත දානවද?”

මම අක්කගෙ පුංචි පෑන්ටිය අතට ගත්තා. ඒකෙ ඉන ඇදිලා. ඉතිරි ටික තුනීයි. මම ඒක ලේන්සුවක් වගේ නැවුවා.

“මල්ලිට මේක තියාගෙන ඔන්නම් හවසට අතේ පාරක් එහෙම ගහලම මට දෙන්න.”

අජිත් කින්ඩියක් දැම්මා.

මුකුත් නොකී මම ඒක ලේන්සුවක් විදිහට සාක්කුවෙ දාගෙන පිටත් වුණා. මම එනකොට ස්කූල් බස් එක ගිහින්. මම වෙන බස් එකක ඉස්කෝලෙ ගියා.

එදා ඉස්කෝලෙදි මට කිසිම ඉගෙනිල්ලක් නැහැ. මගෙ සිහිය තියෙන්නෙ සාක්කුවෙ. මම සැරෙන් සැරේ ඒක අල්ලලා බලනවා තියෙනවද කියලා.

මම ඉන්ටවල් එකේ ටොයිලට් එකට ගිහින් ඒක එලියට අරගෙනත් බලලා ආයිත් ඇතුලට දාගත්තා. එදා දවසම මම හිටියෙ නැගලා. ඒ නිසා හරිම අමාරුවෙන් තමයි දවස ගත කළේ.

ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ඇවිත් මම අක්කලගෙ ස්කූල් බස් එක එනකල් වෙන තැනකට වෙලා හිටියා. ඒක ආවා. අක්කා බැහැලා අපේ ගේ පැත්තට යන බස් නවත්තන පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා. මමත් ටිකක් ඈතින් පස්සෙන් ගියා. අක්ක ඇවිදිනකොට කොහොමත් පස්ස ලස්සනට නැටවෙනවා. ඒක අද වැඩියි. මොකද තට්ටං දෙක නිදහස් නිසා. අක්කා ඇඳන් ඉන්න දුහුල් ක්රීම් පාට සාරිය අස්සෙන් ගමනෙ තාලෙට ගැස්සි ගැස්සි නටන තට්ටං දෙක හොඳට පේනවා.

මම විතරක් නෙවෙයි පාරෙ අක්කා පිටි පස්සෙන් යන අනිත් අයත් ඒ දිහා බලන බව මට පෙනුනා. අක්කා ගිහින් බස් හෝල්ට් එකේ තිබුණ බස් එකට නැග්ගා. ඒක සෙනග පිරිලා. අක්කා මැදට ගිහින් සීට් එකක් අල්ලගෙන අයිනෙන් හිට ගත්තා. මම අක්කට නොපෙනෙන්න පිටි පස්සෙ තැනක අයිනට වුණා. බස් එක මැද්දෙ ඉඩ තීරුව අක්කගෙ පුක ලඟට යනකල් පේනවා. එතනින් පස්සෙ පේන්නෙ අක්කගෙ පුක විතරයි. මගෙ ඇස් දෙක ඒ දිහාම බලාගෙන හිටියා.

බස් එකේ මැද පේලිය දිගෙ ඉස්සරහට යන හැමෝගෙම පස්ස නැත්නම් ඉස්සරහ අක්කගෙ පුකේ ඇතිල්ලෙනවා. මම වෙනදට නොදකින දෙයක් එදා දැක්කා. වෙන අය ඇතිල්ලෙද්දි මුලින් ඇතිල්ලෙන තට්ටම අනිත් තට්ටමට තද වෙනවා. අන්තිමට ඇතිල්ලෙන තට්ටම අනිත් තට්ටමෙන් ඈත් වෙලා පුක පළල් වෙනවා. යන කෙනා පහු වුණ ගමන් අර තට්ටම ආයිත් ඇවිත් අනෙක් තට්ටමේ වදිනවා. ඒ වදිද්දි තට්ටං දෙකම ගැස්සෙනවා. ඒ වගේම සමහර වෙලාවට සාරයයි සායයි තට්ටං දෙක අස්සෙ හිර වෙලා කානුවක් හැදෙනවා. එතකොට අක්කා සාරිය ඇදලා ඒක හදා ගන්නවා.

මම මෙහෙම බලන් ඉද්දි කවුදෝ මැදිවියේ මනුස්සයෙක් ඇවිත් අක්කගෙ පස්සට සෙට් වුණා. ඉස්සරහ සෙනග නිසා පොරට ඉස්සරහට යන්නත් බැහැ. දෙතුන් පාරක් අක්කගෙ තට්ටං වල මිනිහගෙ ඉස්සරහ පැත්ත ඇතිල්ලුණා. අක්කගෙන් බාධාවක් ආවෙ නැත්තෙ අර මිනිහට ඉස්සරහට යන්න ඉඩ නැති නිසා. ඒ පාර මිනිහා හිමීට ජැක් එකකට සෙට් වුණා. බස් එකේ උඩ පොල්ලෙන් අල්ලගෙන අක්කගෙ ඇඟ පැත්තට ඉන තද කරගත්ත පොර බස් එකේ බ්රේක් පාරවල් පාරෙ වලවල් වලට ඕනවටත් වඩා තමන්ගෙ ඇඟ හොලවනවා. මිනිහගෙ පයිය අක්කගෙ ජංගියක් නැති තට්ටං අස්සෙ හිර වෙනවා ඇති. නිදහස් තට්ටං වල මෘදු ගතිය නිසා මිනිහා මාර ආතල් එකක් විඳිනවා. මේක බලන් ඉඳලා මට හොඳටම නැග්ගා. අපි බහින තැන ලං වුණා. අක්කා ඉස්සරහට යන්න ඉන්න තැනින් ටිකක් පස්සට වුණා. එතකොට අර පොරගෙ පයියට තවත් තද වෙන්න ඇති. පොරත් ඇලිලා වගේ අක්කගෙ පුකටම තද වුණා. අක්කා සෙනඟ අතරින් අමාරුවෙන් ඉස්සරහට ගියා. මට ඉස්සරහට යන්න බැහැ. පයිය නැගලා. ඒ නිසා මම අමාරුවෙන් පිටිපස්සෙ දොරෙන් බැහැ ගත්තා. බිමදි අක්කා මාව දැක්කා.

“ආ මල්ලිත් ආවෙ මේ බස් එකේද? මම දැක්කෙ නැහැනෙ. කොයි හරියෙද හිටියෙ.”

“මමත් අක්කවෙ දැක්කෙ නැහැ.  මම පිටි පස්සෙ හිටියෙ. අක්ක ඉස්සරහ ඉන්න ඇති.”

මම බොරුවක් කිවුවා.

එතකොටම අපේ ගෙවල් ලඟ තවත් ගෑනු කෙනෙක් ඇවිත් අක්කත් එක්ක කතාවට සෙට් වුණා. ඒ දෙන්නා කතා කර කර පාර දිගේ ආවා. ඒ චාන්ස් එකෙන් මම අක්කලට පිටි පස්සෙන් ඇවිදගෙන ආවා. අක්කට අමතක වුණා තමන් පෑන්ටියක් නැතිව ඉන්න බව. ඒ නිසා නිදහසේ ඇවිද්දා. එතකොට නටන ගැස්සෙන තට්ටං දෙක දිහා බලාගෙන මම පිටි පස්සෙන් ආවා. මමනම් ඇවිද්දෙ අමාරුවෙන්. ඒ පයිය නැගලා නිසා. හොඳ වෙලාවට වෙන කවුරුත් ඒ පාරෙ ආවෙ නැහැ. අපි ඉන්න පැත්ත ටිකක් පාලුයි.

ටික දුරක් යද්දි තමයි අක්කට මතක් වුණේ තමන් පෑන්ටියක් නැතිව ඉන්න බව. එක පාරටම අක්කා මං දිහාට හැරුණා. මම ඉක්මනට අහක බලාගත්තා. අක්කට නෝට් වුණේ නැහැ මම අක්කගෙ පුක දිහාම බලන් ආව බව.

“මල්ලි ඉක්මනට ගිහින් දොර අරින්න. මෙන්න යතුර. මම මේ ඇන්ටි එක්ක කතා කර කර හිමින් එන්නම්.”

අක්කා මට යතුර දුන්නා. මොනව කරන්නද. මම ඉතින් දුකෙන් ගෙදර ආවා. හැබැයි මගෙ සාක්කුවෙ තමයි තාම අරක. එදා දවස ඇතුලත ගෙදර කාමරේදි මම ඒක සෑහෙන්න වාර ගානක් ඉඹින්න ඇති. ඒක මගේ පයියෙ අතුල්ලන්න ඇති. අන්තිමට හවස මම අජිත්ලගෙ වාඩියට යන්න ඒ පැත්ත බැලුවා.

අජිත් නාන තැන අපේ වැටේ තිබුණ කනු දෙකක් අතර කොටසේ කම්බි කපලා. කොහොමත් දිරලා තිබුණ ඒ කම්බි කපලා එතන ගේට්ටුවක් වෙලා. යටම කම්බිය විතරක් ඉතිරි කරලා. ඒකට උඩින් පැනලා මම ඒ පැත්තට ගියා. මම අජිත්ගෙන් වැට ගැන කිසිම දෙයක් ඇහුවෙ නැහැ.

ගිහින් අක්කගෙ ජංගිය ආයිත් අජිත්ට දුන්නා. පොර ඒක ඇඟිලි තුඩවල් වලින් අල්ලලා උස්සලා බලලා

“උඹ මේකට අතේ ගහලා ඇල්ලුවෙ නැහැ නේද?”

කියලා ඇහුවෙ හිනා වෙවී.

“නැහැ. නැහැ.”

“ඔන්න බලපන් අද රෑ 8ට විතර උඹලගෙ අක්කා බත් දෙකත් උස්සගෙන මෙහෙට එන්නෙ උඹලගෙ අයියයි අක්කයි හනිමූන් යද්දි ඇඳපු සෙක්සි නයිටිය විතරක් ඇඳගෙන. මම අක්කව ආයි එවන්නෙ මේක අන්දලා.”

මම ගෙදර ඇවිත් රෑ වෙනකල් නොයිවසිල්ලෙන් බලන් හිටියා. රෑ 8ට විතර අක්කට මිස් කොල් එකක් එනවා මට ඇහුණා. අක්කා හිටියෙ කාමරේ. මම ඉක්මනට මේසෙට නැගලා බැලුවා. අක්කා අල්මාරිය ඇරියා. ඒකෙ වැඩිය අඳින්නෙ නැති ඇඳුම් තියෙන පැත්ත තමයි ඇරියෙ. සුදු අක්කා එලියට ගත්තෙ මම කලින් දැකලා නැති දුහුල් නයිටියක්. ඒකෙ තන් දෙක හරිය පොඩියි. කොටයි. රෝස පාටයි. යට ලස්සන රේන්දයක් අල්ලලා තියෙනවා. අක්කටනම් මේක පොඩියි. අක්ක ඒ කාලෙ මීට වඩා කෙට්ටු නිසා මේක ඇති වෙන්න ඇති.

සුදු අක්කා හවුස් කෝට් එක ගැලෙව්වා. ඇඳන් ඉන්න නයිටියටත් එයා සෙක්සි. ඒ නයිටියෙ අත් දෙක උරහිසෙන් පැන්නුවා. බ්රා එකේ පටි දෙක පටන් ගන්න තැන ලඟට එනකල් නයිටිය පාත් කළා. ඊට පස්සෙ අලුත් නයිටිය ඔලුවෙන් දැම්මා. දාලා පරන නයිටිය පහලට ගලවලා දැම්මා.

අක්කා ඒ හිර නයිටිය අමාරුවෙන් පහලට ඇදලා හදා ගත්තා. දුහුල් වගේම ඒක ඇදෙන සුලු නිසා ලේසි වුණා. හැබැයි අක්කගෙ පුක වටේට ඒක තදින් හිර වෙලා. බඩ ලඟින්නම් ගානට. ආයිත් පපුව ලඟදි හිර වෙලා කිටි කිටියෙ තද වෙලා. අක්කා පිටිපස්සට අත දාලා බ්රා එකේ බකල් එක ගලවලා ඒක ගලවලා දැම්මා. තන් දෙක ටිකක් බුරුල් වෙලා ගිය නිසා හිර ගතිය අඩු වුණා. ඒත් නයිටිය හරහා තන් දෙක ඒ හැඩේටම නෙරලා පේනවා. තන පුඩු වල තද පාට පවා පේනවා. ඒ මදිවට තන් දෙකේම දෙපැත්තම එලියෙ. මැද ත්රිකෝණාකාර කොටසක් විතරයි වැහැලා තියෙන්නෙ. එතකොටයි මම දැක්කෙ අක්කා තාම පෑන්ටියක් ඇඳලා නැති බව. තිබුණනම් ඒ දුහුල් නයිටිය හරහා නිකන්ම පේනවා. අක්කගෙ යටි බඩෙ තද පාට ත්රිකෝණයක් නයිටිය හරහා පෙනුනා. ඒ අක්කගෙ හුත්තෙ මවිල් ටික.

මගෙ යාලුවෙක් එහෙම මේ ලස්සන ඇඟ දැක්කනම් කලන්තෙ දානව ෂුවර් කියලා මට හිතුනා. මටත් දරාගන්න බැරි තරම් ඒ ඇඟ ලස්සනට පෙනුනා.

ඊට පස්සෙ අක්කා ඊට උඩින් හවුස් කෝට් එක දාගෙන කාමරේන එලියට ආවා.  ඇවිත් කුස්සියට ගිහින් බත් බෙදාගෙන පිඟන් වලට දාගෙන කුස්සියෙන් එලියට ආවා. මම ජනෙල් වහලා තිබුණත් මේසෙ උඩ ඉඳන් කවුලුවෙන් එලිය බලාගෙනයි හිටියෙ. අක්කා මගෙ ජනේලෙ දිහා බැලුවා. ඒක වහලා. ඊට පස්සෙ බත් පිඟන් ටික ලං පඩිය උඩින් තියලා තමන්ගෙ හවුස් කෝට් එක ගැලෙව්වා. ගලවලා වැලෙන් දාලා අර දුහුල් නයිටිය පිටින් බත් පිඟන් අරගෙන අජිත්ගෙ වැට ලඟට ගියා.

ඊට පස්සෙ වැටෙන් පැනලා වාඩිය ලඟට ගියා. මම කවුලුවෙන් බලන් හිටියා. මට එලියට ගිහින් වැට ලඟ කෙසෙල් පඳුර අස්සෙ හැංගිලා ඇතුලෙ වෙන දේ බලන්න හිතුන. ඒත් ඒ එක්කම අක්කා ආයිත් එනවා. අක්කා වැට පැනලා මේ පැත්තට එද්දා මම දැක්කා නයිටිය හරහා ජංගිය හොඳට කැපිලා පේනවා. අජිත් අක්කට ජංගිය අන්දලා.

අක්කා වැටෙන් පැන්න ගමන් ඉක්මන් ගමනෙන් ලිඳ ලඟට ආවෙ හවුස් කෝට් එක දාගන්න. ඒ නිසා අක්කගෙ තන් දෙක උඩටයි දෙපැත්තටයි විසි වුණා. තට්ටං ගැස්සි ගැස්සි නැටුවා.

අක්කා හවුස් කෝට් එක ඇඳගෙන කිසි වෙනසක් නැති ගානට ගෙට ආවා.

“මල්ලි කෑම කන්න එන්න.”

අක්කා මට කතා කළා.

කෑම කද්දි

“මල්ලි රෑ කීය වෙනකල් පාඩම් කරනවද?”

කියලා අක්කා මගෙන් ඇහුවා.

“11 විතර වෙනකල්. නිදිමත වුණොත් කලින් නිදා ගන්නවා.”

“නරකද කලින් නිදාගෙන පාන්දර නැගිටලා පාඩම් කළොත්?”

අක්කා මගෙන් ඇහුවා.

මම කල්පනා කළා.

“පාන්දරට තමයි පාඩම් කරන දේවල් හොඳට මොලයට යන්නෙ.” අක්කා ආයිත් කිවුවා.

අක්කා එන පොට මට තේරුණා. අක්කට ඕනෙ මාව කලින් නිදි කරන්න බව මට තේරුණා. අංජු අක්කා මගෙ ඉගෙනීම පවා මේ අජිත් වෙනුවෙන් පාවා දෙයි කියලා මම කීයටවත් හිතුවෙ නැහැ. මට දුක හිතුනා.  ඒත් මම ඒකට විරුද්ධව මුකුත් කිවුවෙ නැහැ.

“අනේ ඔවු අක්කෙ රෑට මට මාර නිදි මතයි. මොනවත් ඔලුවට යන්නෙ නැහැ. පාන්දර පාඩම් කළානම් හොඳ තමයි. විභාගෙට තව මාස 6යි තියෙන්නෙ.”

“මම මල්ලිව පාන්දර 4ට ඇහැරවන්නම්.”

“හා. අද ඉඳන්ම එහෙම කරමු. “

මම කිවුවා. ඒ වෙලාවෙ අංජු අක්කගෙ මූණෙ අමුතු වල් ගතියක් මතු වුණා. ඒ අතර මම අක්කා හවුස් කෝට් එක යටට ඇඳන් ඉන්න සෙක්සි නයිටිය හිතේ මවාගෙන රස වින්දා.

එදා රෑ වෙනකල් මම නොයිවසිල්ලෙන් බලන් හිටියෙ අංජු අක්කට මාව කලින් නිදි කරන්න තියෙන වුවමනාව මොකක්ද කියලා බලා ගන්න. රෑ වෙන්න වෙන්න මගේ කුතුහලය වැඩි වුණා.

දැන් අජිත් අංජු අක්කව වහල් කමට අරගෙන තියෙන බව පැහැදිලියි. ඒත් අක්කා ඒකට විරුද්ධව මුකුත් කරන්නෙ නැහැ. ඒ බ්ලැක් මේල් කරලා තියෙන නිසා බව මට තේරුණා. අජිත් කියන කියන පදේට නටනවා ඇරෙන්න අක්කට වෙන විසඳුමක් නැතිව ඇති.

මම රෑ 9.30ට ඇඳට ගියා. ගිහින්නොයිවසිල්ලෙන් රෑ වෙනකල් බලන් හිටියා. පපුවෙ සද්දෙ නිසා මට නින්දනම් යන්නෙ නැහැ. එදා රෑ වුණේ හරිම හිමින්.

මතු සම්බන්ධයි